Reizen, de wereld zien en op avontuur gaan is denk ik iets wat bijna bij iedereen wel op de 'bucket list' staat. Ik heb geen welbekende bucketlist. Maar ik wil wel graag reizen. Dit begon zo'n half jaar geleden. Ik wilde zo graag een keer met een rugzak, zonder planning naar de andere kant van de wereld. En dan het liefst alleen. In mijn eentje reizen is voor mij een flinke stap buiten mijn comfort zone.Het is een goede ontwikkeling voor mij als persoon. Het maakt mij volwassen(denk ik), het tuigt van lef en het zal mij ongelofelijk zelfstandig maken. Het vertrouwen in mezelf zal vergroten & ik ga dingen meemaken die ik anders nóóit zal meemaken. Dit is voor iedereen persoonlijk natuurlijk.

De maanden na het boeken van mijn vliegticket heb ik veel met mensen gesproken, die net als ik, ook alleen zijn gaan reizen. En van iedereen hoorde ik de meest fantastische verhalen. 'Je leer zooooooveel mensen kennen Renee, je zou willen dat je een keer alleen bent'.
De bedoeling is zeg maar dat er geen bedoeling is, geen plan, geen ingevulde wegen die naar een bepaalde plek wijzen. Nee, ik heb géén plan. Ik ga gewoon en zie wel.

Nu is het tijd om mijn backpack te pakken en dit ding met zo weinig mogelijk spullen te vullen. Ik ben niet echt het type van 'ik draai mn onderbroeken wel om en ik neem één paar schoenen mee', dus dit wordt nog even afzien. Normaal gesproken verlaat ik het vliegtuig met een king size koffer. Nu dus niet. Via verschillende backpack sites, vriendinnen en mijn moeder heb ik allerlei tips op een hoop gegooid en is daar een soort paklijst uit ontstaan. Daarnaast houd ik me ook aan de gouden Floortje Dessing regel: Vul je backpack, zet hem twee dagen naast je bed en flikker 3/4 eruit. Dat heb je toch niet nodig.

Morgenochtend om 10.45 vlieg ik vanaf Amsterdam. Omdat ik hopelijk veel avonturen ga mee maken en zo weinig mogelijk op internet wil zitten, communiceer ik via deze weg mijn avonturen voor het thuisfront en alle andere geïnteresseerden.

Liefs,
Renée